Van Ella naar kandy

4 augustus 2019 - Kandy, Sri Lanka

523932b7-c3d4-4c7d-88b7-461380796af529b4306e-925b-48a0-936e-ec18a76dc15eIMG_7138IMG_7014IMG_7109IMG_70342a0060ba-d498-4ab3-97ea-ad3ddbfbfe37d0aaeca7-701e-44e0-9ebc-8c46ba03fabf

Als ons busje naar Ella komt, staat het personeel klaar om afscheid te nemen. Zelfs Jayantha, (die van de middagsafari) is er. Sinds gistermiddag heb ik erge buikkrampen, niet fijn met een rit van 2,5 uur voor de boeg, en de beheerder van het huis raadt „samahan“ aan. Geen idee wat het is, maar de chauffeur wordt geïnstrueerd mij “samahan” te bezorgen. Na een kwartier rijden stopt hij bij een restaurant wat geheel leeg is. Hij belt een nummer, en iets later komt er een man op een motor die in de keuken begint te rommelen. Het restaurant wordt geopend, de rest moet ook uit het busje komen en we krijgen iets later een soort thee voorgeschoteld. Het lijkt wel een soort toverdrank van Asterix: Het is zoet als jet het drinkt, prikt dan in je mond en keel en vervolgens smaakt het zo scherp dat de stoom uit je oren komt. Probleemloos kom ik verder de reis door….

Op weg naar Ella bezoeken we nog even de beroemde watervallen en betrekken dan ons hotel. Het zijn enkele kamers die gebouwd zijn tegen een steile rotswand. Het uitzicht over de tegenovergelegen steile bergen is prachtig. We besluiten Little Adamspeak (Een steil bergplateau met 360 graden uitzicht) te beklimmen en bestellen 3 tuktuks.  Als die komen, begint het te stortregenen en  moeten we een voor een met paraplu naar de tuktuk gebracht worden. In plaats van de tocht besluiten ween restaurantje op te zoeken  de stortbui af te wachten. De stroom valt ook nog uit en we maken er in het restaurant maar het beste van en eten en drinken wat..

Als het droog is besluiten Sarah, Dees, Sophie Margriet, Sander en Mitchel Little Adams Peak toch te beklimmen. Jan en ik blijven onder, drinken nog wat en lopen door Ella, een leuk rommelig backpackerstadje, een kruispunt van vele routes. Jonge mensen, hippe tentjes, restaurantjes, erg leuk. De tocht naar boven is zwaar, en halverwege adviseert Dees aan Margriet om hier te stoppen, maar Margriet (72, met vierde kunstheup) zet door en ze bereiken de top. Dikke chapeau voor Margriet! Ze komen terug via de Nine Arches Bridge, waar net de trein aankomt die ons morgen richting Kandy voert. ´s-Avonds eten we in Cafe Chill, een restaurant in traditionele stijl, the place to be. Sophie komt er nog bekenden uit Maastricht tegen.

Om 900 u zijn we op het stationnetje in Ella, zoeken waar we moeten staan en het blijkt TCR (third class reserved) Het is de eerste wagon achter de locomotief, waarvan de deuren gedurende de rit open kunnen, zodat je beste foto´s kunt maken. De treinreis zou een van de mooiste ter wereld zijn, en het is ook fantastisch. Het treintje klimt vanuit Ella met 15-30 km omhoog tot ca 2000 mtr, en doorkruist de pijnboomwouden en boven de Eucalyptus bussen, waar een zware mist hangt. Na kilometers National Park daalt het met vergezichten op valleien, rotsen met watervallen totdat het begint te dalen en de uitgerekte theeplantages beginnen. Schitterend! Natuurlijk hangen ook wij uit de rijdende trein om de mooiste treinfoto´s te maken. Ik raak in gesprek met een jonge Sri Lankees, die om de twee jaar naar Nederland, Den Haag komt en er familie bezoekt. Hij vindt NL geweldig, vertelt de wietprijzen in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, en dat hij iedere dag als ontbijt, middageten en avondeten zijn lievelingsgerecht kapsalon eet. Veel te zwaar komt hij dan terug en kan in twee jaar weer afvallen in Sri Lanka naar zijn eigen gewicht, vertelt hij trots… Hij vindt Nederland geweldig.. Waarom ligt het paradijs toch altijd aan de andere kant van de aarde?

Kandy blijkt een grote drukke rommelige stad te zijn, met hier en daar bezienswaardigheden. De stad bereidt zich voor op het “Pera Hera” festival, een jaarlijks feest waarbij de tand van Boeddha  door 60 olifanten 10 dagen door de stad wordt gereden. Pelgrims in het wit, ministers in gouden BMW´s, olifanten die de stad in worden vervoerd op vrachtwagens en veel soldaten. Na wat strubbelingen eten we boven op de berg met uitzicht over de stad, met een orkestje aan onze tafel. Mitchel vindt het prachtig….

De dag erna gaan we een olifantenopvang bezoeken. Kon je vroeger gewoon naar een dierentuin of kinderboerderij gaan, tegenwoordig moet er een moreel-ethische discussie over dierenwelzijn aan voorafgaan, aangevoerd door Sophie. De Orphanage zou ze de olifanten slaan en natspuiten, en mensen erop laten rijden. De Millenium zou dit allemaal niet doen en juist getraumatiseerde olifanten liefdevol opvangen, dus ondanks de prijs wordt het de Millenium Elephant Foundation. Onze driver vindt het maar niks en vertelt ons dat de Millenium veel olifanten verhuurd heeft aan de Pera Hera en laat ons een andere opvang zien, half de prijs en de dieren hebben geen kettingen, verwondingen of littekens en maken een vrolijke indruk. We wandelen met een 35 jarige olifant door de jungle, voeren hem en als laatste wordt de huid gescrubd in de rivier met de ruwe schil van een kokosnoot. Als dank worden de scrubbers door de olifanten met hun slurf kletsnat gespoten!!! Maar dus ook hier: goede doelen die elkaar met marketingtrucs de tent uitvechten met de eigenaren van de stichting als grote winnaars….

Zondag huren we 3 tuktuks en bezoeken de bezienswaardigheden van Kandy, de big Boeddha, de Bridge, het oorlogskerkhof, de botanische tuinen etc. en natuurlijk worden we naar plaatsen gebracht, waar je toch iets koopt waarvan je van tevoren had voorgenomen het niet te doen. Dus als jullie binnenkort een práchtige houtgesneden olifant bij Jan en margriet op de kast zien staan…J. De beveiliging voor het Pera Hera festival dat morgen begint zijn in volle gang. Om de twintig meter een politieagent langs de weg en erg veel leger. De Prime Minister komt (hij is een van de twee die  de deur naar de tand van de Boeddha mag openen), en men wil ten koste van alles een nieuwe aanslag voorkomen. Wij zullen er niet bij zijn en vertrekken morgen naar Trincomallee.

Foto’s

1 Reactie

  1. Ben:
    4 augustus 2019
    De werkelijkheid schijnt toch af te wijken van de" verhalen van goede doelen verkopers" onder het motto :eigen beurs first